Έξυπνα ή εξυπνάδες. Έξυπνα ή έξυπνα, δες! Δε θα κρίνω εγώ αν γράφω έξυπνα ή εξυπνάδες. Σ’ έναν κόσμο που έχει κρυμμένη πίσω απ’ όλες τις λέξεις τη έννοια χρήμα, ό,τι και να γράψεις, περνάει απαρατήρητο. Εκτός αν έχει μέσα τις μαγικές λέξεις: κέρδος, απόδοση, πλούτος, περιουσία κι άλλα παρόμοια (ανούσια) ουσιαστικά για να μπορέσει να αφιερώσει, κάποιος, λίγα πολύτιμα αναγνωστικά λεπτά.
Ακόμα και η επιλογή ενός βιβλίου…
ή μιας παράστασης γίνεται με βάση τον παράγοντα κέρδος. Ως άλλοι έφοροι, κοιτάμε τις πωλήσεις ενός βιβλίου για να αποφασίσουμε την αγορά του ή τα εισιτήρια κάποιου θεάματος για να το παρακολουθήσουμε. Ίσως, αυτό το συμπέρασμα ακούγεται επιφανειακό. Γυρνώντας, όμως, στο κοντινό παρελθόν, θα διαπιστώσουμε πως κρύβει μια μεγάλη αλήθεια. Με λόγους βαθύτερους και ανεξάντλητους.
Όπως, πολύ σωστά, είχε πει ο ζωγράφος – συγγραφέας Νίκος Χουλιαράς: «Οι Έλληνες, πέρασαν απ’ τη γεωργική ζωή στην καταναλωτική υστερία, χωρίς κανένα ενδιάμεσο στάδιο». Και θα συμπληρώσω, πως τώρα που βρισκόμαστε στην πτώση, αυτό το ενδιάμεσο στάδιο που έχουμε χάσει, το αγνοούμε. Οπότε αν θέλουμε να το ανακτήσουμε, θα πρέπει πρώτα να το γνωρίσουμε.
Ποιο στάδιο είναι αυτό; Της αμφισβήτησης. Η απάντηση στο «γιατί». Αλλά για να έρθει η αμφισβήτηση, προηγείται η γνώση. Σ’ έναν κόσμο σπατάλης, έχει αντικατασταθεί με τη λέξη πληροφόρηση και τέλος με τη λέξη χρήμα. Καταλήγοντας σε μια πνευματική νωθρότητα εξυπνακιδισμού και ημιμάθειας.
O καταναλωτισμός, μας έχει οδηγήσει στην πολιτιστική και πολιτισμική περιφρόνηση. Έχοντας μια πληθώρα πνευματικών προϊόντων, μας παρέχεται η δυνατότητα να επιλέξουμε, στοχευμένα, εκείνο που μας αντιπροσωπεύει ή μας ψυχαγωγεί. Παρόλα αυτά αφήνουμε τις επιλογές μας – για άλλη μια φορά – στα χέρια των δημιουργών της πτώσης μας. Και συνεχίζουν να επηρεάζουν τις όποιες αντιλήψεις ή αξίες, μας έχουν απομείνει. Ώσπου, τελικά, να μας προκαλέσουν, την πλήρη πνευματική στειρότητα.
