Οι άνθρωποι έχουν εμμονή να περιέχονται σε τάσεις και πρότυπα. Για να τους κρατούν σε εγρήγορση και να δίνουν ενδιαφέρον στη ζωή τους. Όταν δεν υπάρχουν παγκόσμια γεγονότα όπως, Ολυμπιακοί αγώνες, παγκόσμιο πρωτάθλημα ή εκλογές, θα πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι να ερεθίζουν αυτή την εμμονή.
Παρ’ όλο…
… που τόσο το τοπικό αλλά και το διεθνές τοπίο, κυριαρχείται από μια αίσθηση φόβου για το μέλλον, οι διαφημιστές μεταφράζουν καθημερινά, μέσω των social media και των ΜΜΕ, τα εμπορεύματα σε «γεγονότα». Αλλά τι σχέση έχει το κρύο με την κινητή τηλεφωνία; Ή η εξυπνάδα μ’ ένα ποτό; Υπάρχει ένα σύστημα «αξίας φράσεων» και εικόνων τόσο δελεαστικών που μας απομακρύνει από την ουσιαστική βελτίωση της καθημερινότητάς μας.
Πολλοί μιλάνε…
… για την «επιστήμη» της διαφήμισης. Έχουμε μπερδέψει τις έννοιες. Η επιστήμη απαιτεί, μεθοδολογία, έρευνα κι έχει σκοπό τη γνώση. Η διαφήμιση είναι εμπορικό «νταραβέρι». Που βέβαια, χρησιμοποιεί την επιστήμη της ψυχολογίας και μαζί με την προπαγάνδα έχει μοναδικό σκοπό, να επηρεάσει τις επιθυμίες του καταναλωτή. Όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε πως είμαστε κύριοι των επιλογών μας, κάποιες διαφημίσεις έχουν, κατά καιρούς, επέμβει στις προθέσεις μας.
Ο μοναδικός…
… στόχος της διαφήμισης είναι να υπαγορεύσει τις ανάγκες μας. Να προκαλέσει μέσα μας το ρήμα: Θέλω!!! Δείχνοντας, με αφορμή ένα προϊόν, εικόνες που θα επιθυμούσαμε να πρωταγωνιστούμε ή τοπία που θα ονειρευόμασταν να ζήσουμε μέσα σ’ αυτά. Αυτό δε σημαίνει πως θα μας συμβεί, μόλις το αγοράσουμε! Γνωρίζουμε τις ανάγκες μας. Κι επίσης, δεν χρειαζόμαστε δανεικά όνειρα. Μπορούμε να δημιουργήσουμε δικά μας που είναι απτά και μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους. Η δουλειά της διαφήμισης είναι η πληροφόρηση κι όχι η αλλοίωση της εικόνας του προϊόντος, στο όνομα της “αγοράς των ιδεών, των σκέψεων, των αποφάσεων” του καταναλωτή. Άλλωστε είναι εμφανές, πως οι περισσότερες διαφημίσεις δηλώνουν ότι: «πρέπει να έχεις κόμπλεξ μ’ αυτό που είσαι».
